مواد غذایی در صد سال آینده بنا به گفته دانشمندان و نویسندگان علمی تخیلی

دکتر Morgaine Gaye دستی روی موی بلوندش می‌کشد و از میان عینک‌های بنفش بزرگش به من لبخند می‌زند. اگر او به عنوان یک «آینده‌شناس مواد غذایی» خودخوانده نگاه نکند، نمی‌دانم کیست. او با لهجه تند و آتشین بریتانیایی خود به من می­گوید که آینده همه چیز در مورد ایر پروتئین (Air Protein) است، محصولی که برای تبدیل دی اکسید کربن به مرغ یا هر چیزی که می­خواهید، از فناوری تخمیر پیشرفته استفاده می­کند. ده ها میلیون دلار برای پروتئین های جایگزین سرمایه گذاری می­شود و هوا ممکن است یکی از کلیدهای تغذیه ۹.۸ میلیارد نفر در جهان تا سال ۲۰۵۰ باشد.

این رقم تقریباً ۲ میلیارد نفر بیشتر از چیزی است که ما امروز تغذیه می­کنیم، و طبق پیش بینی سازمان ملل، مقدار قابل توجهی از این رشد در جنوب صحرای آفریقا خواهد بود، جایی که شرایط بیابانی، کشاورزی را به یک چالش تبدیل می­کند. پس از آن مسئله آزاردهنده تغییر آب و هوا وجود دارد. اگر آنطور که کارشناسان پیش بینی می­کنند، سیاره ما تا سال ۲۰۴۰، ۲.۷ درجه گرم تر شود، پیامدهای آن می­تواند ویرانگر باشد. خشکسالی های مداوم، سیل، آب و هوای شدید، همه این گزینه ها روی میز است. چیزی که ممکن است روی میز نباشد: آووکادوهای کالیفرنیاست که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ منقرض شوند.

خبر خوب این است که همانطور که Amanda Little در کتاب افشاگرانه خود به نام “سرنوشت غذا” تحقیق می­کند، صنعت مواد غذایی در حال برنامه ریزی برای این فشارها است. آماندا می‌گوید: «نمی‌دانم آینده‌ای وجود دارد که در آن همه ما به یک بشقاب ویفر تزریق شده با مواد مغذی تخصصی نگاه کنیم. به نظر می­رسد یک جهنم آشپزی است که هیچ کس نمی­خواهد در آن ساکن شود». این دانه ها، شیوه های کشاورزی، فناوری، آب، توزیع و نوآوری های پشت صحنه هستند که محتویات بشقاب های ما را تغییر می­دهند.

برای اینکه به وضعیت آینده مواد غذایی نگاهی بیندازیم، با کارشناسان صحبت کردیم تا پیش‌بینی هایی برای منو در آینده ارائه کنیم. برای سال های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴، دانشمندان بینش و نگاه خود را در مورد چگونگی تغییر غذا ارائه کردند. اما برای ۱۰۰ سال آینده – سال ۲۱۲۲ – با افرادی صحبت کردیم که از طرح برخی ادعاهای جسورانه نترسیدند: نویسندگان داستان های علمی تخیلی! این مصاحبه جذاب را در زیر بخوانید.

۲۰۳۲: ۱۰ سال

طی دهه آینده فروشگاه های مواد غذایی، پروتئین های کشت شده در سلول را به محصولات خود اضافه خواهند کرد. سلول‌های بنیادی جمع‌آوری می‌شوند، در بیو رأکتور ها قرار می‌گیرند و با مواد مغذی مانند گلوکز تغذیه می‌شوند تا به گوشت مرغ، گاو، خوک و حتی اردک بدون استفاده از حیوانات تبدیل شوند (برخلاف جایگزین‌های گوشتی که امروزه داریم، که بدل های بسیار خوبی برای گوشت هستند که با محصولات گیاهی تولید می­شوند). این پروتئین ها به فضایی برای چرا و دفع متان نیاز ندارند، قسمت های خورده نشده حیوان را هدر نمی­دهند و احتمال کمتری دارد که حاوی باکتری هایی مانند سالمونلا باشند. این چیزی فراتر از Beyond Burger (برگر گیاهی) است.

منو در سال ۲۰۳۲

• همبرگر کشت سلولی Upside Foods که در آزمایشگاهی در برکلی، کالیفرنیا ساخته شده است.
• پنیر آمریکایی بدون استفاده از حیوان، ساخته شده با پودر پروتئین با نام تجاری Perfect Day پروتئین وی بدون گاو.
• نان پخته شده با گندم کرنزا، دانه ای دلچسب با ریشه های بلند که آب را نگه می دارد و خاک را جوان می­کند.
• ترشی های قدیمی خوب جایی نمی­روند – نترسید!
• حمص ساخته شده از نخود اصلاح ژنتیکی شده که می­تواند گرمای شدید و خشکسالی را تحمل کند.
• کروتون های ساخته شده از جوی بازیافت شده به جا مانده از ضایعات مواد غذایی، غنی شده با پودر جلبک (ماده ای مغذی و یک قوام دهنده عالی است، به علاوه جلبک ها دی اکسید کربن بیشتری را نسبت به درختان از هوا خارج می­کنند).
• سالاد با کاهوی رومی از یک مزرعه عمودی سرپوشیده، که می‌تواند محصولات محلی را بدون نیاز به زمین‌های کشاورزی یا حتی آفتاب به مراکز پرجمعیت شهر (مناطقی که پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ جمعیت آنها دو برابر می‌شود) بیاورد.
• سس رنچ Hidden Valley کماکان یکه تاز رنچ ها خواهد بود، اما امیدواریم تا آن زمان از یک بطری قابل کمپوست استفاده کند.
• یک لیوان تمیز از آب فاضلاب محلی (فوق العاده) تصفیه شده، بازیافتی و خوشمزه. در دهه آینده بسیاری از نقاط جهان با کمبود آب شیرین مواجه خواهند شد و هزینه آن افزایش خواهد یافت، به خصوص در مناطق خشک که آب وارد می کنند، مانند کالیفرنیا.

۲۰۴۲: ۲۰ سال

تغذیه فردی عبارتی هست که از همه کارشناسان صنایع غذایی زیاد شنیده­ام، مانند رئیس بخش تحقیق و توسعه در PepsiCo، که اخیراً یک پچ راه اندازی کرده است تا به شما بگوید چه زمانی به Gatorade (نوعی نوشیدنی ورزشی که توسط کمپانی پپسی تولید می­شود) بیشتری نیاز دارید. کاری که 23andMe در زمینه ژنتیک انجام داد، در بخش تغذیه و سلامت روده خواهیم دید. یک ساعت مچی را تصور کنید که وقتی سدیم شما بالاست به شما آلارم می­دهد. جالب و عجیب و غریب!

منو در سال ۲۰۴۲

• ماهی سالمون بدون ضایعات پرورشی پایدار. بله، ما الان هم این آیتم را داریم، اما پیش بینی می‌شود که تقاضا برای پروتئین تا سال ۲۰۵۰، ۴۰ درصد افزایش یابد. سالمون پرورشی برای ایمن تر شدن و مبتلا شدن کمتر به شپش دریایی راه درازی در پیش دارد، اما اگر مردم تا سال ۲۰۴۲ بیشتر از گوشت گاو ماهی بخورند، ما به این سیاره کمک زیادی خواهیم کرد.
• عدس غنی‌شده با پروتئین در مخلوط شیر نارگیل چاشنی‌شده با فلفل‌های گلخانه‌ای محلی، زیرا آب و هوای شدید در آمریکای لاتین باعث گران شدن خوراکی های وارداتی شده است.
• آیس کافی ساخته شده از دانه‌های استنوفیلا با اسیدیته متوسط و بسیار خوشمزه که می‌تواند دمای گرم‌تر را تحمل کند. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند حدود ۶۰ درصد از گونه‌های قهوه ممکن است در ۲۰ سال آینده به دلیل آب و هوای شدید، جنگل‌زدایی و توسعه انسانی منقرض شوند.
• سرخ کن های هوا پز (ایر فرایر – air fryer) از رده خارج می­شوند. فر های چاپ سه بعدی رومیزی که مواد غذایی داخل قفسه را به بشقاب های داغ غذا تبدیل می‌کنند، در دسترس هستند! این دستگاه از هلوهای کنسرو شده ای که برای شرایط «کم سرما» دستکاری ژنتیکی شده بودند برای شما یک کابلر هلو درست می­کند (هلوها در سرما به زمان نیاز دارند تا به پتانسیل طعمی کامل خود برسند و زمستان های گرمتر در حال حاضر کل محصولات را از بین می­برد).
• روی کابلر هلو، کرم فریشه (گران قیمت است اما ارزشش را دارد) از خامه‌ای از یک مزرعه احیاکننده متوسط در همان نزدیکی ساخته شده است، که برای احیای خاک و اطمینان از تامین مواد غذایی مطمئن‌تر به آن نیاز داریم. برخی از مواد اصلی رژیم غذایی آمریکایی – گوشت، مرغ، لبنیات – برای همیشه مورد تقاضا باقی خواهند ماند.

۲۱۲۲: ۱۰۰ سال

چهار نویسنده علمی تخیلی با کتاب‌های پر سر و صدا و درخشان امسال به این موضوع فکر می‌کنند که ما صد سال آینده چه چیزی خواهیم خورد. خوشبختانه هیچ کدام از فیلم Soylent Green حرفی نزدند!

منو در سال ۲۱۲۲

• تارتار کریکت روی بستری از پلانکتون دراز گودال ماریانا (Mariana Trench) از عمیق‌ترین نقطه اقیانوس آرام، جایی که هنوز فرصت‌های غذایی را بررسی نکرده‌ایم. این غذا در یک تارت قارچ خوراکی از Le Creuset سرو می‌شود، برندی که مطمئناً ماندگار خواهد بود حتی زمانی که نوآوری‌های آشپزی از آشپزخانه‌ها به آزمایشگاه‌های بیوتکنولوژی منتقل می‌شوند. این میان‌وعده توسط ذهن مبتکر سکویا ناگاماتسو، نویسنده کتاب “How High We Go in the Dark” خلق شده که نسل‌ها (و اتمسفر) که به‌طور شدیدی درگیر یک طاعون ویرانگر در سراسر جهان هستند را در بر می‌گیرد.
• سارا بلیک می‌گوید: صدف های پایداری که در آب مرکبات پوشیده شده با یک لیموی غول پیکر، پرورش داده می‌شوند. او نویسنده کتاب “Clean Air” است که داستان آن در آینده‌ای نزدیک اتفاق می‌افتد که در آن گیاهان گرده‌های کشنده بیش از حد تولید می‌کنند تا اکوسیستم‌های سیاره را نجات دهند و تعداد زیادی از انسان‌ها را می‌کشند در حالی که بقیه انسانها در محفظه زندگی می‌کنند و محصولات بزرگی را می‌خورند که توسط ربات‌ها پرورش داده می‌شود.
• در کتاب “Goliath”، رمان‌نویس توچی اونیبوچی آینده‌ای را تصور می‌کند که در آن ثروتمندان به سمت مستعمرات فضایی می‌روند و بقیه را روی زمین ویران شده توسط تشعشعات رها می‌کنند. صد سال بعد، دانه‌های قهوه منقرض می‌شوند (یک احتمال واقعی)، بنابراین اونیبوچی از ما می‌خواهد جاوای ساخته‌شده از دانه‌های بامیه را بنوشیم، سنگ محک فرهنگی مهمی در آشپزی سیاه پوستان آمریکایی حتی در دوران پس از آخرالزمان.
• چیپس های تورتیلا با چاپ سه بعدی ساخته شده از خمیر لوبیا سیاه هایدروپونیک، با سس پنیر کلون شده سلولی و هالوپینو، همه از مزارع هوایی که در جو فوقانی زهره تهیه شده است. مارتا ولز، نویسنده در دیدگاه خوشبینانه خود از آینده، افرادی را می­بیند که پس از اتمام منابع زمین در ایستگاه های فضایی یا سیارات دیگر زندگی می­کنند (شما نمی خواهید نسخه بدبینانه آن را بشنوید!).

منبع: https://www.bonappetit.com/story/plates-of-the-future

نویسنده: Alex Beggs

مترجم: نوید سلامی